Live in Sakhalin : ภาค 16 I ‘m about to leave

 

1 มีนา ออกเดินทาง

2 มีนา กลับถึงไทย

 

^___^

 

ได้เวลาแล้ว  จะกลับบ้านแล้ว..

 

เค้าคิดถึงเมืองไทยนะ…..  แต่ถ้าต้องร้องไห้ตอนนี้..  ก็คงร้องเพราะต้องจาก Sakhalin ไปแหละ..

 

เค้ารักซัคคาลินนะ   ^___^

 

เมืองที่หนาวตลอดปีตลอดชาติ หิมะท่วมหัว ตัวแห้ง ช๊อตวันละสิบรอบ

เมืองที่จะเจริญก็ไม่เจริญ..  แต่ก็ไม่กันดารเกินไป

เมืองที่..ไม่ค่อยจะมีอะไรให้ทำ แต่ถ้าอยากทำมันก็มี (>__<)

เมืองที่ไม่รู้ใครเป็นเจ้าของแน่ เห็นฝรั่งหัวทองอยู่ปะปนกะคนเกาหลีเต็มไปหมด  ^^”

เฮ้อ….. โคตรเข้ากะสันดานเค้าเลย…  เมืองที่มันครึ่งๆกลางๆ ขาดๆเกินๆแบบนี้เนี่ย

 

 

ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องงาน.. คงไม่มีใครเลือกมาเที่ยวที่นี่หรอก

 

แล้วเค้าเองจะได้มาอีกไม๊…  หรือต้องไปโผล่อีกทีที่มอสโค…  ให้เป็นเรื่องของอนาคตละกัน

 

 

 

…..ซัคคาลิน…ทำให้เค้าแกร่งขึ้น และเก่งขึ้น.. (แต่ถึงยังไงก็ยังทำกับข้าวไม่เป็นอยู่ดี  T__T )

ทำให้รู้อะไรมากขึ้นอีกเยอะ และยังมีอะไรที่ต้องเรียนรู้อีกเยอะ !!

…ร่างกายคนเรามันปรับตัวกันได้  อยู่ไปอยู่มา ถ้าต่ำกว่า -10 เรียกกำลังสบายๆ  ถ้าเฉียดๆ 0 นี่เรียกว่าร้อนอบอ้าว  (ขนาดน้านนน)

……………..ปาร์ตี้ @ House no.12 ทุกคืนวันศุกร์… ทำให้รู้ว่าคนเราสามารถอั๊พเกรดจากเบียร์หนึ่งขวดเป็นวอดก้าเพียวๆครึ่งลิตรได้ภายในเวลา 4 เดือน !!

…สาวๆร่วมชะตากรรมที่นี่ที่คอยช่วยเหลือกันและกัน ทำให้น้ำตาทุกหยดของเค้ามีค่า  ขอบคุณมากๆคับ

เพื่อนๆกะน้องๆที่เมืองไทย ไม่เคยปล่อยให้เค้าเหงาเลย  รักจังนะพวกแกร ^o^

 

 

 

 

เรื่องดี เรื่องร้าย เรื่องที่ไม่อยากให้เกิด  มีผ่านเข้ามาในชีวิตเรื่อยๆ…  แต่มันคือประสบการณ์ที่ดีฮะ

จะไม่ลืมเลยนะ…

ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม..

 

ขอบคุณมากฮะ

 

รักนะ… ซัคคาลิน~~~

 

 

 

 

 

 

 

ช่วงนี้โหมดขึ้นๆลงๆ ไม่อยู่กะร่องกะรอย

อาจจะมาอั๊พอีกทีก่อนบิน..  หรืออาจจะโผล่อีกทีที่เมืองไทยเลยก็ได้

แล้วเจอกันคับ

Live in Sakhalin : ภาค 15 ไอ่เจี๊ยบ-ชาย(หรือ)นี่-Roger

 

ช่วงเวลาดีๆ  บางทีก็เกิดกับคนที่แทบไม่เคยได้คุยกันมาเป็นสิบปีแล้ว

 

เค้ามีเพื่อนคนนึงที่แยกย้ายกันไปเมื่อ 15 ปีที่แล้ว (โอ๊ยยย  ตั้งกะม.2 เหอะ)

ความเป็นเพื่อนของเราออกจะแปลกกว่าชาวบ้านทั่วไป ตรงที่วันเกิดมันจะอาทิตย์นึงก่อนของเค้าพอดี   เพราะงั้นปีละครั้ง เค้าก็จะโทรหามันวันเกิด  แล้วอาทิตย์ต่อมามันก็จะโทรหาเรา  เพื่ออั๊พเดทกันว่า หนึ่งปีที่ผ่านมาเป็นไงกันมั่ง  ^^

นอกนั้น..  ต่างคนต่างใช้ชีวิตกันไป  มีอะไรก็เก็บๆไว้นะ แอบไปจีบสาว  โดนเด็กแว๊นย้ำตรีนมา ทำสีผมขัดใจพ่อ เกือบสอบตก …บลาๆๆ ปีหน้าค่อยเอามาเล่าให้ฟัง ~~  ^__^”

 

ทำแบบนั้นกันอยู่ 10 ปี เราก็ย้ายมาอยู่กทม.แล้วลืมเบอร์มัน เลยไม่ได้โทรหาวันเกิด 

เท่าที่รู้ วันเกิดเรามันก็โทรหาแม่เรา แต่ก็ไม่ได้เบอร์ไรงี้  แล้วมันก็ไปต่อโทเมืองนอก บลาๆๆ~~ เลยหายกันไปเฉยเลย   TT

 

อยู่ดีๆวันเกิดปีนี้เค้าก็ตัดสินใจเขียนเมล์ไปหา  อายุจะสามสิบกันละ  ป่านนี้ไปทำไรอยู่ไหนก็ไม่รู้ (เอาจริงๆก็เพิ่งสำเหนียกว่ามีเมล์มันเหอะ)

 

ปรากฏ 7 วันต่อมาถึงวันเกิดเค้า  มันก็ตอบมา..  จากนั้นก็ออนเอ็มคุยกันเป็นเรื่องเป็นราวซะยาวเหยียด  ทั้งเรื่องงานที่ทำอยู่  เรื่องพ่อแม่มัน เรื่องเมีย เรื่องลูก ^0^

รู้สึกดีที่มันมีความสุขดีอ่ะ..  มีชีวิตปกติ มีครอบครัวเหมือนคนทั่วไป  (ยกเว้นที่พาลูกสาวคนญี่ปุ่นหนีตามมาจากออสเตรเลีย..  ปลวกจริงๆนะมัน เอิ๊กๆๆ)

 

แล้วมีเรื่องเอ๋อๆอย่างเช่น  เราไม่แน่ใจว่าตอนปี 3 เคยนัดเจอมันป่าว.. หรือฝันไปเองว่าเจอ  เป็นเรื่องที่ค้างคาในหัวมานาน

พอได้คุยกันวันนั้น   มันก็ถามเราเหมือนกันว่า  เราเคยเจอกันครั้งนึงตอนปี 3 ป่ะ…  เพราะมันก็ไม่แน่ใจว่ามันได้เจอเราจริงหรือมันคิดไปเอง

ฮ่าๆ…สรุปว่าถ้าฝันไป ก็คงฝันเรื่องเดียวกันเหอะ  หลอนทั้งคู่ และ..  โคตรแก่ทั้งคู่เลย (>__<)

ก็นั่งฮากันไปจนเมียมันมาถามว่านั่งหัวเราะอะไรหน้าคอมคนเดียว…  (เสียดาย เมียมันอ่านภาษาไทยไม่ออก ไม่งั้นจะเมาท์เรื่องตอนเด็กๆของคุณสามีให้อ่านซะ  ^^”)

 

คิดว่ากลับไทยคงนัดเจอซักที  อยากเจอลูกมันด้วย  ลูกครึ่งไทยญป. ขวบกว่าๆ  กะลังน่าฟัดเลยให้ตายเห้ออออ !! ยูกิคุง !!

 

แต่ที่ประทับใจที่สุด..  คงตอนที่มันบอกว่า…  ไม่รู้ทำไม  วันเกิดเราทุกปี  มันจะคิดถึงเรา ถึงแม้เอ๋อๆอย่างมันจะไม่เคยจำวันเกิดใครได้ หรือไม่รู้กระทั่งจะติดต่อกับเรายังไงแล้ว  มันก็ยังคิดถึงเราทุกปี  ^____^   (ความจริงคือปญอ.พอกัน  ไม่ใช้อีเมล์ >__< )

 

เออ ขอบใจว่ะ.. 15 ปีที่ผ่านมา…. ชั้นก็เป็นเหมือนแก…  ถึงจะเป็นเพื่อนปีละครั้ง..  ประหลาดกว่าที่ชาวบ้านเค้ามีเพื่อนกัน..

แต่ก็ “เพื่อน” อ่ะนะ  ปีนึงก็พอใจละ

ไว้เดือนหน้าเจอกันละกัน

 

 

แต่จะว่าไป… ในหนังเค้ามีแต่น้อยหน่าแต่งงานทิ้งเจี๊ยบไปก่อนนะ..

ทำไมภาคนี้..เจี๊ยบมันพาผู้หญิงหนีตาม ทิ้งน้อยหน่าไปเฉยเลยฟระ !?!?!    กรั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

.

.

.

 

ส่วนประเด็นร้อน (เหรอ..)

 

ผจก.วงชายนี่ตบผั๊วะใส่หัวแฟนคลับหน้าทิ่ม ?!?! VS วงชาย(จริงหรือ)นี่  ทำไมไม่ช่วยเหลือแฟนคลับ

 

อืม…เค้าก็พยายามทำความเข้าใจกับทุกฝ่ายนะ..

เอาไปโพสลงบ้านแล้ว  แต่ขอเฟี้ยงเวอร์ชั่นฮาร์ดคอร์กว่า (นิดๆ) ลงในบล๊อกละกัน

ใครเคยอ่านแล้วก็ข้ามไปเหอะ  ^^”

 

มุมแรก… มุมคนนอกที่ไม่ได้บ้าเกาหลี..ก็ต้องมองเป็นเรื่องแย่ๆ น่ารังเกียจ  อันนี้แน่นอน

ยิ่งกระแสต่อต้านเกาหลีกำลังมาด้วย  ก็ยิ่งรุมกันใหญ่

ด่าไปด่ามา ด่าผจก. ด่าศิลปิน (หน้าเต้าหู้ !?!) สุดท้ายหวยมาลงที่แฟนคลับเฉ้ยเล้ย… รุมด่าพวกเค้ากันซะงั้นอ่ะ..  งื้อ..ไอ่บ้า !

 

แต่ในมุมของแฟนคลับด้วยกันแล้ว…

เค้าว่าเรื่องผจก.จอมโหดนี่ไม่ใช่่เรื่องแปลกใหม่ซักนิด  โดยเฉพาะพวกผจก.ค่าย SM ก็ทำเป็นปกติ ตบได้ตบผั๊วะทุกราย เห็นกันอยู่บ่อยๆ (ชเวจินไม่เท่าไหร่ป๊ะ  เค้าว่าเค้าเคยเห็นคยองเจโหดกว่านี้อีก  ผลักอิเทมหน้าทิ่มเลย..  น้องตรูยิ่งตัวบางๆอยู่ ถ้ามันโง่ขึ้นมาใครจะดูแแล ><* )

จะชิวหน่อยก็ตอนไปตปท.เท่านั้นแหละ  พี่ชเวนี่เหมือนมาพักร้อน เดินถือกระเป๋าตามต้อยๆ  ปล่อยให้คังรินหมายหัว ฟาดฟันกะแฟนคลับ  หึหึหึ

 

ถามว่าเห็นจนชิน แล้วยอมรับให้มันเป็นเรื่องปกติธรรมดาได้เหรอ…

การทำร้ายร่างกายผู้อื่น มันก็ผิดทั้งนั้นแหละ  แต่อะไรที่เราควบคุมไม่ได้  เราก็ต้องรู้จักหลบหลีกเอง  (เหมือนศึกเรากะคังรินไง  ฮิ้ววว~~)

 

ไม่แปลกที่คนนอกจะอยากมารุมด่าแฟนคลับหรอก  อือ  พวกเค้ามันคนบ้า  มันบูชาเกาหลี… เถียงที่ไหนกันล่ะ   ฮ่าๆๆ ^^”

แต่เราก็อวยบนพื้นฐานความจริง ด่ามันจริงนะ (แน่ะ  เริ่มเถียง)

ใครเคยตามพวกนี้ด้วยกันก็รู้ๆกันอยู่..  หน้ากล้องเป็นไง  เวลาพักเป็นไง   ไม่ได้ทำอะไรแย่ๆ แต่ก็ไม่ได้เป็นพ่อเทพบุตรตามอวยแฟนคลับซะที่ไหน  แต่ยังไงก็ยังมีเหตุผลด้านอื่นๆที่ทำให้เราเลือกจะชอบ จะเพ้ออยู่แบบนั้น  ซึ่งเราว่ามันก็ไม่ได้เดือดร้อนใครจริงๆ

ทุกอย่างมีขาวกับดำ  มีดีมีร้าย มีรักมีเกลียด  ก็สมดุลกันดี

 

 

ถ้าถามว่า  ทำไมวงชาย(จริงหรือ)นี่ ไม่ช่วยแฟนคลับที่โดนบ้องหัว  อืม.. ไม่รู้โว้ย ไม่ได้สิงร่างมันตอนนั้น  แต่เท่าที่คิดได้ก็…..

 

1. ก็มันโดนเลี้ยงมาแบบนี้  เค้าสั่งให้เดินไปข้างหน้ามันก็เดินอย่างเดียว
2. เห็นเรื่องแบบนี้จนชินตั้งกะสมัยวงพี่ๆมันละ
3. มันรักผจก.มันมากนะ รักด้วย กลัวหัวหดด้วย ขืนไปช่วยก็อาจจะโดนบ้องซะเอง  เหอๆๆ
4. ชายนี่ก็คือชายนี่…. ก็อย่างที่รู้ๆกัน  หึหึหึ

 

ใครคิดเหตุผลได้มากกว่านี้ก็มาบอกเค้าด้วยละกัน

แต่ถ้าถามเค้า   มีข่าวแบบนี้แล้วรู้สึกยังไง

 

ก็…ดีใจอยู่นะคะ..เพราะเวลามีข่าว (โดยเฉพาะเรื่องแย่ๆ)  ชายนี่จะดังขึ้นทุกทีเลย..  จะได้ออกจากมุมมืดแห่งวงการซะทีนะพวกเอ็ง

 

ส่วนอยากฝากบอกอะไรกับแฟนคลับท่านอื่นๆที่ขวัญหนีดีฝ่อกันอยู่..

 

ก็…โลกมันร้อนพอแล้ว คนก็ร้อนพอแล้ว  และ..เราก็บ้าของเราพอแล้ว..  ยอมรับความจริงกันไม๊

บ้าทีละเรื่องเหอะ..  อย่าเอาทุกเรื่องมาคิดมาเคืองให้มันไปกันใหญ่

 

สันตินะคะ… May the peace be with you  ขอบคุณค่ะ  ^___^

 

 

========================================================

 

 

ช่วงเล่า้้เรื่องด้วยภาพ (กันเถอะ)

 

ขอแนะนำให้รู้จักกับ Roger ค่ะ..เป็นลูกติดของไอ่ตูดหมาที่มีกับ Ex girl ของมัน  ตอนนี้มันเลยกลายเป็น Single Dad  กระเตงลูกชายไปมา

กระต่าย Roger (ที่พ่อมันเรียกแบบชัดถ้อยชัดคำว่า  กระต่ายโรเจอร์มีกระเจี๊ยว เร็วๆๆๆ  (-____-") ) เจอครั้งแรกนึกว่าจระเข้รัสเซีย  ตัวจะใหญ่ไปไหน 

Rogerไฮเปอร์มาก  น่ารักโคตรๆ  ถ้าไม่นับเรื่องที่มันเขร้ไปทั่วบ้าน กับกัดสายไฟขาดไปหลายเส้น…  จะยิ่งรักมากกว่านี้นะ  เหอๆๆ

 

 

 

 

อีกรูป ไปกินข้าวอำลาภรรยาเจ้านายมา เพราะเค้าจะกลับเมกานานเลย คงไม่ได้เจอกันแล้ว

ตอนอยู่ที่นี่เค้าก็เอ็นดูเรามากๆเลย  รักเหมือนเป็นแม่ที่รัสเซียเลยนะ..

 

ว่าแต่ นายเรากะเพื่อนเค้านี่ดิ  เอากางเกงมวยที่เราซื้อฝากตอนปีใหม่เอามาใส่ด้วย……. ตัวฮาแห่งซัคคาลินเลย  ฮ่าๆๆๆ

 

 

 

---

---

 

By the way, can someone rescue me now ??

T____T

 

Live in Sakhalin : ภาค 14 Russian billiards

 

ป่ะ ไปเล่น รัสเซียนบิลเลียต กัน !!

ว่าแต่มันคืออะไรเหรอ  รู้จักแต่ รัสเซียนรูเลต !!  เหอๆๆๆๆ

 

 

อาทิตย์ที่แล้ววันเกิดใช่มะ  เค้าก็ฉลองไปแล้วทั้งคืนศุกร์กะเสาร์  ^^”
พอถึงวันอาทิตย์ก็เลยขอนอนเฉยๆๆๆๆๆๆๆ  อืดมากๆๆๆ  ขี้เกียจมากกกกกกกกกกกกก

ขนาดเพื่อนๆพานายไปเที่ยวทะเลแข็งกันหมด  เค้ายังขอนอนเฝ้าบ้านคนเดียวเลย   เห็นแก่ตัวได้อีก  ><*   (ยกให้ตรูวันนึงเห้อ  วันเกิดๆๆ)

 

ตอนบ่ายตื่นมาดูหน้าบ้านเห็นมีคนออกมาแข่งไอซ์ฮอกกี้ กัน  ก็ยืนตาปรือดูแป๊บๆก็ไปนอนกลิ้งต่อ (นี่จะประจานความไร้สาระของตัวเองในวันเกิดอีกนานไม๊) 

 

จนถึงตอนเย็น คงมีคนบางคนทนไม่ได้ในความไร้สาระของเค้า

มันเลยโทรมาสั่งว่า “นูนา  นี่มันวันเกิด  ออกมาเล่นบิลเลียตกันเดี๋ยวนี้นะ !!”

 

อืม… จะเป็นใครมาสั่งชั้นได้….. มันนั่นแหละ  ด.ม. เจ้ากรรมนายเวรตรูเอง

(ความจริงมันโทรมาบอกแป๊บให้มาสั่งเค้าอีกทีนึง  มันรู้ไงว่าเค้าแพ้ทางน้องตัวเอง ถ้ามันสั่งเองเค้าก็ดื้อไม่ไปอีกอ่ะ ขี้เกียจจะตาย  หนาวก็หนาว ><*)

 

ตอนแรกก็กลัว  นี่มันจะพาชั้นไปแหล่งซ่องสุมป่าวหว่า  ไปโรงสนุ๊กเงี๊ยะเหรอ  เหอๆ… 

พอไปถึงก็เป็นตึกในหลืบจริงๆแหละ ชื่อร้าน Little Tokyo

แต่เข้าไปจริงๆแล้ว  ก็..อือ…มันปกติดีนะ ร้านเ้ค้าแบ่งออกเป็นห้องๆมีโต๊ะบิลเลียตตั้งอยู่  เชื่อมกับห้องทานข้าวที่ทำเป็นห้องเกะได้

 

แต่ทว่า..  ประเด็นคือ…  เค้าเล่นบิลเลียตไม่เป็นเหอะ  แล้วไปทำไมวะ  ฮาาาาา…  (วันเกิดไงวันเกิด  เราต้องหาอะไรแปลกใหม่ทำ)

แต่ไม่เป็นไร  ฝึกตรงนั้น มั่วมันตรงนั้นแหละ

สุดท้ายจึงลงเอยกลายเป็นเกมส์บิลเลียตที่เจี๊ยวจ๊าวแสบคอมาก   เพราะแทงลงหลุมได้ทีก็ดีใจตายห่าน หวีดร้องใหญ่เลย  ฮ่าๆๆๆ

 

 

แล้วรัสเซียนบิลเลียตต่างยังไงกับบิลเีลียตหรือพูลทั่วไป.. ??

สั้นๆง่ายๆ คือหลุมมันเล็กมาก พอดีกับลูกเลย

ส่วนลูกเป็นสีขาวทั้งหมด มีเบอร์ติดไว้ (สีจางๆ) แล้วก็มีลูกสีแดงลูกเดียวเอาไว้เปิดเกมส์

แล้วมันก็สนุกตรงที่..  ไม่ว่าลูกที่เราแทงหรือลูกที่่เราแทงชิ่งมันลงหลุม เราก็นับแต้มได้หมด  ^^

 

 

แล้วไม่ต้องถามนะว่าคืนนั้นใครชนะ..

 

Birthday girl ชนะทุกสิ่ง

เดินเอาลูกไปหย่อนลงหลุมยังได้แต้มเลย  ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

 

.

.

.

 

อาทิตย์นี้อั๊พสั้นๆไปก่อน..  ยังวุ่นวายหลายเรื่องเกิ๊น !!   เพราะเดือนหน้าจะกลับบ้านแล้วนิ  ^^”

 .

.

.

 

 

แล้วก็…  นะ….

คนที่ไม่ได้อะไรด้วย  มันก็วุ่นวายกะตรูจริ๊งงงงง

แต่กะคนที่อยากให้แคร์…  ทำไมความใส่ใจถึงค่อยๆจางลงไปทุกวัน

 

บางทีเค้าก็ไม่ได้เป็นแค่ไข้หวัดธรรมดานะ จะได้เป็นเองหายเอง

บางทีก็เป็นหวัดนก..  ถ้าไม่ได้ยารักษาก็ตายได้นะโว้ยยยย  !!

ช้ำ !!

 

 

ดราม่ามาก

 

จบ

Live in Sakhalin : สเป (โค้งสุดท้ายเลข) 2 !!

 

โค้งสุดท้ายของคนที่อายุขึ้นต้นด้วยเลข 2 !!

ถึงหน้าเค้าจะไม่เด็ก  (ถ้าเทียบกับเวลาอยู่กะคุณเคโระหรือคุณเปา)

แต่…  เวลาบอกใครว่าจะ 29 ละนะ..  ก็เห็นคนอื่นทำหน้าตกใจกันนะ (หรือเค้าแอ๊บทำเป็นตกใจกัน)

หรือเพราะท่าทางปญอ.ของเรามันไม่เข้าักับวัย….

อืม..  น่าจะอย่างหลังนี่แหละ  ฮ่าๆๆๆ

 

 

ขอบคุณนะคับ

ขอบคุณเซอร์ไพรส์ BD Party ที่รู้ล่วงหน้า  แล้วต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้ ><*  สองคืนติด!!

ขอบคุณช่อดอกกุหลาบบิ๊กเิบิ้ม ขอบคุณเค้กชอกโกแลตปักเทียนหอมอะโรมา

ขอบคุณเบียร์หนึ่งโหลจากนายฝรั่ง (ที่ไอ่ดรีมกล้าขอให้ต่อหน้าคุณปรี !!)  กล้าขอก็กล้าแบกมาให้ด้วย  ฮิ้ววว

ขอบคุณซัคคาลินที่ทำให้มีเพื่อนร่วมทุกข์ ร่วมสุข แล้วก็มีน้องชายเอเลี่ยนเพิ่มขึ้นมาอีกคน

ขอบคุณทุกคนที่เมืองไทย  — > แก๊งน้องสาวลำแสง&สามล้าน เพื่อนเอกซอน คุณหัวแตงโม&เค&เดอะแก๊ง (แกช่วยตั้งชื่อแก๊งเป็นทางการมั่งเหอะ) ครอบครัวแอนด์มายดาร์ลิง  รวมถึงคนที่่ผ่านไปมาทักทายด้วย….

 

 

 

 

 

I really enjoy every single day ~~~~

บางวันดี  บางวันแย่   บางวันแย่มากกก  แต่ก็ไม่เคยแย่ี่สุดๆ…

ความสุขมันหาได้ไม่ยากหรอก

 

บางทีแกก็เป็น “คนนั้น” ที่เราต้องการ “ในเวลานั้น”  โดยไม่รู้ตัว

บางประโยคที่สื่อสารกัน โดยตั้งใจ หรือไม่ตั้งใจ………. แต่มันก็ใช่ขึ้นมา

ความสุขมันหาได้ไม่ยากหรอก…  รอบๆตัวนี่เอง

 

มาม่ารอบดึกเพราะไม่มีอะไรจะกิน…..  แซลมอนโรลที่ Furusato

อยู่นอกบ้านวันที่มีพายุหิมะ…………..สโนว์แมนกับไอซ์ฮอกกี้

แฮงค์หนักในออฟฟิศวันเสาร์….  ดวลวอดก้าคืนวันศุกร์

ความสุขมันหาได้ไม่ยากหรอก.. ถ้าลองมองดีๆ

จริงๆนะ

 

The Happiness is all around

 

Happy Birthday to me ^___^

 

---

---

 

ปูรู >> ปีนี้..  ของขวัญไม่ต้อง

เอาสองคนนี้มาก็พอ

งื้ออออออ~~~~

 

 

 

 

Live in Sakhalin : ภาค 13 Take a walk

 

วันศุกร์ที่แล้ว กินข้าวเสร็จก็เกิดอยากจะเดินเล่น…เพราะอยู่มา 3 เดือน  ยังไม่เคยเดินเล่นแถวที่ทำงานเลย…

ถึงออฟฟิศเค้าจะอยู่กลางเมือง  แต่ด้านหลังตึกจะมีลำธารเล็กๆแล้วก็มีทางเดินเลียบไปเรื่อยๆ   โรแมนติคดีเหมือนกัน

ไหนๆวันนั้นก็อากาศดี ฟ้าโปร่ง ไม่หนาวมากด้วย ประมาณ -12 เอง  ก็เลยไปเดินกัน 3 คนกะเพื่อน

เดินมั่ง นั่งเล่นมั่ง ถ่ายรูปไปเรื่อยเปื่อย… ซักพัก ลมเริ่มมา  หิมะเริ่มตก  ขี้มูกเริ่มไหล  มือเริ่มชา…. อ่า..  ไม่ไหวละมั้งกรู.

ก็เลยจ้ำๆๆกลับออฟฟิศกันแทบไม่ทัน..

แต่สนุกดีนะ…   เอาไว้จะไปเดินอีกบ่อยๆดีกว่า

 

 

 

จากการเดินเล่นตอนบ่าย..  ก็มาต่อที่การช๊อปปิ้งตอนค่ำ..

เพราะมาคิดๆดูแล้ว   ตั้งกะกลับมาหลังปีใหม่นี่ก็อยู่ที่นี่มาเดือนนึงแล้ว….   เรายังไม่ได้ใช้ตังค์ซักกะบาทเลย ให้ตายเหอะ !!  ><*

ของในชีวตประจำวัน หรือพวกอาหารอะไรงี้ก็เบิกเอาใช่มะ  เพราะงั้นเลิกงานแล้วก็เลยไป Citimall กัน

คุณเพื่อนก็ได้เสื้อมามั่ง กิ๊บเกิ๊บอะไรไปตามเรื่อง..

 

ส่วนเค้า  ก็ได้นี่มา…

น้ำหอมขวดนึง..  เมดอินรัสเซีย  ฉุนๆดี

กับ  ที่ขัดส้งติง…  เพราะตอนนี้ส้งติงแตกลายมาก  สยองสุดๆ งื้อออออ  >//<

อ๊ะ..  แล้วก็…  ของสำคัญอีกสองขวด..  กะว่าคืนนั้นเอาให้หนัก ฮ่า…

 

 

 

คืนนั้นก็เลยฉลอง (วันเกิด…อยากจะบ้า) กันที่บ้านนิดหน่อย….  ไม่ลืมชวนน้องดีม่าตูดหมามาด้วย เดี๋ยวจะไม่ครบองค์ประชุม..

(คืนนั้นมันใส่เสื้อยืดขาว กะยีนส์เดปสีม่วงสดมา…  สรุปได้ว่า จากที่แต่งตัวเป็นหญิงคีย์ในเอ็มวีซันโซ ตอนนี้มันได้อั๊พเกรดเป็นโซนยอชีแดเพลง GEE ไปเรียบร้อย  เปิด MV ให้มันดูแล้วเต้นตามกันด้วย  อย่างฮา…555)

 

แล้วก็ไม่รู้ว่าใครเริ่มก่อน  สุดท้ายคืนนั้นมันกลายเป็นศึกดวลวอดก้าเพียวๆไปได้ไงไม่รู้

 

ผลการแข่งขัน   4 คน.. วอดก้าหมดไป 2 ขวดกว่าๆ !!!

คนนึงอย่างต่ำก็เพียวๆครึ่งขวด  !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

สรุปได้ว่า  แบบพวกเค้านี่เหมาะกับการเมาที่บ้านที่สุดละ  ไม่ไหวก็คลานไปนอนเองได้  ไม่รบกวนใคร กรั่กๆๆ

 

แล้วที่สำคัญ  ตื่นมาวันเสาร์ คุณเพื่อนเค้ายังเข้าไปทำงานที่ออฟฟิศได้ด้วยนะ  (ส่วนเค้าแพ้บาย ขอนอนตายตาหลับ)

หญิงไทย  ไม่แพ้ชาติใดในโลกเหอะ เอิ๊กกกก   ^o^

 

 

 

 

ไหนๆก็ไหนๆ   ขออั๊พเดททักษะทางภาษาของดีม่าละกัน…  พูดไทยได้ละเหอะมัน  ถึงจะงงทั้งคนพูดคนฟังไปนิดก็ตาม

ตัวอย่างบทสนทนาบนโต๊ะอาหาร  (พูดตามนี้เลยนะ ไม่ได้แปลมา)

 

หน่านูนา : อร่อยไม๊

ดีม่าตูดหมา : อร่อย

นูนา : เคยกินป่ะ Have you ever tried ?

ดีม่า : คุ้นคุ้น  (ทำนองว่าเคย)

 

ดีม่า : นูนา ขออี๊ก ??  (เอาส้อมชี้หมู  ทำนองว่าผมขอกินอีกได้มะ?)

นูนา : อือเอาดิ

ดีม่า : ร๋อ ? (ทำนองว่ายกให้มันจริงเหรอ)

นูนา : อือ

ดีม่า : หา!?

นูนา : หา !? (มรึงจะกวนอีกนานไม๊)
ดีม่า : ตอแหรค่ะ..

นูนา : อ่าว ยูสิตอแหร..

ดีม่า : อะไรวะ

นูนา : ไอ่บ้า

ดีม่า : ผมไม่รักคุณแล้ว

นูนา : What ?

ดีม่า : หุบปากจ้ะ  มีๆๆ เร็วๆๆ กระเจี๊ยวววววว !!!  (อยากจะอวดว่ามันพูดได้เยอะ)

นูนา :  (-________-“)

 

หัวเราะจนหอบ แล้วถอนหายใจสองทีให้ความกะหลั่วของทั้งตัวเองและมัน  จากนั้นก็ก้มหน้าก้มตากินต่อ

นี่ชั้นโง่หรือมันบ้าวะ ??!!??

 

 

 

ส่วนแก๊งตะลุยสิงคโปร์  ได้ข่าวว่าตอนนี้สยองแฟนคลับชายนี่สิงคโปร์ไปแล้ว  เหอๆๆ

ก็ยังดีเนาะที่ตอนแรกตั้งใจไปเที่ยวกัน ก็เลยถือว่าได้อิเด็กมาเป็นของแถม

 

แต่ที่ขำมาก…  “ทำไมแฟนแคมที่สนามบินตัวไหนก็เห็นพวกแกไปทุกกล้องเลยวะคะ”  >//<

 

ทำตัวประหนึ่งสตาฟพยาบาลส่วนตัวเดินตามจินกี..  แล้วยิ่งรู้ว่าพวกแกอายที่โดนถ่าย  เค้ายิ่งฮาไปใหญ่ ฮ่าๆๆๆ

นั่งดูไปเซฟ fav ไปด้วย จนโรสถาม.. “แล้วพี่หน่าจะเซฟทำม๊ายยยยยยย”

เออ..ไม่รู้ว่ะ  เซฟ fav คลิปของจงกะคีย์มาเยอะละ  add fav แฟนแคมโรส มิ้ม ป่าน อินสิง..บุรีมั่งก็ไม่เสียหายนี่หว่า  กรั่กๆๆๆ

 

 

ไม่อยากซ้ำเติมกว่านี้ ไม่แปะคลิป แต่ขอแปะรูปแกถ่ายแทนละกัน  ประดับธีมอินสิงคโปร์…หุหุหุ

 

 

 

ปูรู  CNBLUE เดบิวต์ได้สองอาทิตย์  ได้ที่ 1 Music Bank ไปเรียบโร้ยย  ดังโคตร  ฮ่าๆๆ  สะจายย 

ทีตอนชายนี่กว่าจะได้ เต้นซะตัวเกือบหัก แทบจะยุบวงไปละ..

(ลงชื่อ..  จากกาบดชายนี่แบบหลบๆซ่อนๆ  ครึๆๆๆๆๆๆๆ อร๊ากกก ~~)

 

ปูรูท้าย..  อาทิตย์นี้ นายๆบินจากไทยมาอยู่ตามงานด้วยทั้งอาทิตย์  งานทำไม่ทันไม่พอ ยังต้องตามสปอยล์นายอีก…

จับฉ่ายกว่านี้มีอีกไม๊ชีวิตหนู  >_____<   งื้อ~~~

อั๊พบล๊อกทีไรอย่างฮา….   ชีวิตจริง…  อนาถโคตร ฮือ……